Ballada (nie tylko) śmieciowa

Bo to się zwykle tak zaczyna,
sam nawet nie wiesz jak i gdzie,
przychodzi skądś urzędniczyna
i mówi że wyręczy Cię.

Opowieść o „Szubrawcy"

„W pierwszej linii, pojąłem, koniecznem i trzeba
na cnych obywateli sposobić się nie bać,
byśmy silnym się mogli, wielkim stać narodem.
Biada bowiem ludowi, który serca młode

5. uczy wolność brać szturmem w krótkotrwałym zrywie,
   nie zaś stawać wolności się godnym prawdziwie
   wychowania zacnego, mądrego potęgą.
   Niechby najszlachetniejsze instynkta zaprzęgą,
   walecznością niezwykłą pełne i zapałem,
   
10. znów upadną bez wprawy w dążności wytrwałej.
    Wielkość, siła przeminie jak gwałtowne fale,
    których moc rozpryskuje się na pierwszej skale.
    Wolność – ludzi walecznych nie tylko wymaga,
    i nie tylko żołnierska żywi ją odwaga,
    
15. lecz i mocnych przekonań stałość nieznużona.
    Bez stałości skarleje wielkość, wolność skona”.
    
    „Naród chcący uzyskać i osadzić trwale
    niepodległość, na mocnej wznosić musi skale.
    Rozhukana straż przednia, tę utworzyć łatwo
    
20. wypełniając nadzwyczaj bohaterską dziatwą,
    niepotrzebna jest wcale. Konieczna jest przed to
    ludu masa poważna, którego zaletą
    dobre są obyczaje, gotowość poświęceń,
    z bezinteresownością obeznane ręce.
    
25. W takich znajdzie Ojczyzna na swoje rozkazy
    obywateli godnych, niewzruszone głazy,
    nieznużenie i stale, za dnia oraz nocą,
    służyć w każdej potrzebie gotowych ochoczo”.

Opowieść o męczennikach

Za około ćwierć wieku zaczną liczyć tysiąc
lat od przyjścia Chrystusa, choć nie można przysiąc,
że kronikarz dokładnie przyjrzał był się dacie.
Ida, grafa w Kwerfurcie żona, w swej komnacie

5. kolejnego powiła syna. Niańki suną
   do oseska znanego światu jako Bruno.
   

Larum na „za kwadrans piętnasta”

1. Do swych kwater, czas już nastał,
bo dochodzi już piętnasta
kogo złapią bez przepustki,
ten pojedzie na front ruski.

2. Bez potrzeby nie wyłaźcie,

Opowieść o malarskim rzemiośle

Radują się anieli, którzy wokół stoją,
kiedy Chrystus w niebiesiech wita Matkę Swoją.
W retabulum tym samym, niżej, obraz drugi,
anieli zabierają za ziemskie zasługi

5. z duszą ciało Maryi, by Ją w niebo przenieść.
   A malarz hołd oddaje malując tę scenę.